Tillaga að frumvarpi til Alþingis

Ég er með hugmynd. Við bönnum útlendinga á Íslandi. Við afnemum þá með öllu, leyfum þeim hvorki að koma til að vera, né koma til að fara aftur. Síðan útlendingar hófu að venja komur sínar til okkar biksvörtu stranda, hafa þeir fátt annað til afreka unnið en að nauðga konunum okkar og ræna okkur blönk, auk þess sem þeir hirða af okkur þau fáu störf sem eru í boði í þessu fámenna eyríki okkar.
Þegar okkar íslensku hetjur stökkva svo til og reyna að bjarga bjarteygum konum sínum, þar sem þær liggja umkringdar af barbörum með alvæpni sem gera sig reiðubúna að saurga þær og misnota, beita villimennirnir lúalegum brögðum og ráðast af fjölmenni á hetjur okkar og fella þær (en víkingarnir falla þó með sæmd).
Þeir iðka heiðin trúarbrögð og menga okkar kristna viðhorf, innræta saklausum, bláeygum og ljóshærðum íslenskum börnum ónefnanlega siði, enda hefur ekki farið vel fyrir þeim þjóðum sem hefur hreykt sér af samneyti við slíka menn.
Það er þó íslensk tunga og menning sem er í mestri hættu af þessum óþokkalýð. Útlendingar eiga það nefnilega til að tala bara sína eigin tungu, og láta um lönd og leið að þeir eru staddir í okkar heiðbláa fjallasal. Þeir opinbera viðbjóð sinn á íslensku lostæti, þess kostafæðis sem hin íslenska þjóð hefur í gegnum aldirnar matast á, og lifað þannig af hinar mestu vetrarhörkur. Sviðnir kindakjammar og súrar blóð- og lifrarpylsur, hrossabjúgu og SS pylsur, hafa svo getið af sér mikið afreksfólk sem hefur menntað sig af kostgæfni, og orðið þannig einhver best upplýsta og opnust þjóða í hinu siðmenntaða samfélagi samtímans.

Það er heldur engum sæmandi að kasta perlum fyrir svín, líkt og við gerum með því að flytja fiskinn okkar og hvalkjöt áleiðis til þessara siðleysingja. Við ættum því að einskorða okkur við sjálfbæran búskap og hætta þessu spreði.
Skólabækur og menningarefni hverskyns, sem Íslendingar skrifa og framleiða ætti að vera okkur nægjanlegt; það er lítil nauðsyn að sýna í sífellu viðurstyggilegt afþreyingarefni framleitt af þessum útlendingum.