Er heimurinn að fara til fjandans, eða erum við bara duglegri að taka eftir því að hann sé að fara til fjandans? Er ógnin yfirgnæfandi, eru hræðilegir hlutir sífellt í aðsigi, eða erum við að vekja þetta allt upp og búa til ástæður til að vera hrædd?
Mér satt að segja líður stórfenglega og er jákvæðari en ég hef verið um þó nokkurt skeið. Guði sé lof fyrir það. En er það hægt í þessari skítaveröld sem fjölmiðlar keppast við að lýsa fyrir okkur?
Engin ummæli:
Skrifa ummæli